>Zachęć uczniów do podzielenia się swoimi preferencjami żywieniowymi. Poproś ich o 2-3 powody swoich wyborów. Zapisz odpowiedzi na zbiorczej liście i zanotuj, które powody powtarzają się najczęściej.

>Przejrzyj udostępnione materiały. W zależności od rozmiaru grupy, można podzielić uczniów na podgrupy i każdej dać 2-3 materiały do przestudiowania. Pozwól uczniom robić notatki na temat tego do czego sami mogą się odnieść jak: wiek/płeć/poziom wykształcenia/lokalizacja/preferencje żywieniowe- główny powód takiego a nie innego wyboru.

>Zapytaj uczniów, czy podczas przeglądania materiałów spotkali się z twierdzeniem, które brzmiało: a) zbyt zabawnie, b) zbyt głupio. Pozwól im wyjaśnić dlaczego tak myślą. Sprawdź, czy ktoś w grupie uważa, że jest to niesprawiedliwa opinia i chce bronić danego twierdzenia. Zadbaj, aby wszystko przebiegało w atmosferze uprzejmości i zabawy. Rozpocznij debatę na temat tego dlaczego to samo twierdzenie może być jednocześnie postrzegane przez różne osoby jako zabawne lub głupie, ważne lub nieistotne itp.

>Teraz, gdy masz już listę kluczowych powodów dla różnych wyborów i omówiłeś je, spróbuj spojrzeć na nie z innej perspektywy: jaka jest natura tych powodów? Ile z nich zależy od naprawdę osobistych preferencji jak smak, ile z nich jest efektem wychowania, rodziny i bliskich przyjaciół, ile z nich jest efektem działań marketingowych i reklamy, na które wpływają wybitne osoby publiczne lub stylu życia, powodów ekonomicznych i finansowych, chęci bycia trendy i modnym, itp.

>Omów preferencje żywieniowe w ujęciu długoterminowym. Czy ściśle trzymamy się jednego rodzaju jedzenia? Jak łatwa lub trudna jest zmiana? Czu jesteśmy więźniami swoich wyborów? Czy te wybory mają jakieś długoterminowe konsekwencje? Czy mogą sprowadzać się do zmian pokoleniowych?

OPCJONALNIE: Możesz skorzystać z darmowych narzędzi do mapowania myśli, a następnie rozdać uczniom wygenerowany obraz. To dobry przykład na wykorzystanie takiego narzędzia ponieważ usprawnia i wprowadza klarowność do złożonych i zależnych od siebie elementów. Jeśli rozmiar klasy na to pozwala, można wyznaczyć mniejsze grupki (2-3 uczniów) i powierzyć im zadanie „prowadzenia ewidencji”. Uczniowie którzy wykazali się myśleniem abstrakcyjnym i umiejętnościami planowania przestrzennego to ci, którzy charakteryzują się umiejętnościami twórczymi i to oni są najlepszymi kandydatami do tej grupy. Można wcześniej z nimi porozmawiać, aby uprzedzić ich o tym co planujesz i co będziesz robić na poszczególnych etapach.

OPCJONALNIE: Zorganizuj konkurs na tworzenie memów związanych z tematem. WAŻNE: Zapytaj uczniów co według nich powinno być kryterium wygranej? Czy ma to być najśmieszniejszy mem, najbardziej ironiczny, najbardziej sarkastyczny…? Niech kilka drużyn (2-3) zbuduje mem zgodny z ich preferencjami żywieniowymi. Wskaż uczniom darmowy generator memów i niech każdy zespół przygotuje maksymalnie 2 propozycje. Niech głosuje cała klasa- na podstawie kryteriów, które wcześniej sami ustalili.

UWAGA: Ten blok można zmieścić w trakcie jednego lub dwóch spotkań w zależności od czasu jaki można przeznaczyć na pracę.