Wat zijn frames, wat is framing

We weten dat mensen denken in kaders die goed zijn gedefinieerd en die een duidelijke semantische rol hebben: ze geven betekenis aan wat we zien, denken, horen en voelen. Deze denkkaders staan ​​bekend als frames. Wanneer je bijvoorbeeld denkt aan "school", zal je vermoedelijk denken aan schoolboeken, een bureau, een whiteboard, leerkrachten of docenten en leerlingen of studenten. Elk van deze associaties dicteren met hun eigen semantische rol een verwacht gedragspatroon en denken. Frames zijn een bekend concept in de sociale wetenschappen, dat verband houdt met sociaal constructivisme.

Wanneer onze geest frames gebruikt, zal ons denken ernaar neigen om objecten, acties en feiten te evalueren als echt / waar wanneer ze overeenkomen met het frame, en als onecht / onwaar als ze dat niet doen. Frames worden automatisch opgeroepen telkens wanneer er in een communicatieproces verwezen wordt naar een frame, of naar een element of een gedrag ervan.

Als we inzoemen op het brein, zien we dat onze hersenen "neuronen-snelwegen" gebruiken tijdens het denken, en dat we vooral de neiging hebben om daarbij gebruik te maken van de grotere verbindingen (of snelwegen) in plaats van de nevenverbindingen (kleine en smalle wegjes). Dit komt omdat het brein tijdens een denkproces streeft naar efficiëntie. Het brein kiest de weg van de minste weerstand voor de chemische reacties die tijdens het denken langsheen het neurologische pad worden geactiveerd. En telkens als een bepaald neurologisch pad gebruikt is, versterken de neuronverbindingen wanneer een feit dat al in een bepaald kader of frame past bevestigd zien.

Hoe frames "waar en vals" bepalen

Frames verschillen van persoon tot persoon. Het gevolg daarvan is dat het antwoord op de vraag of iets echt/waar of onecht/onwaar is, niet objectief maar subjectief bepaald is. Dit komt omdat frames zijn gevormd om te voldoen aan de specifieke context waarin een bepaald individu functioneert. Wanneer we een nieuw stuk informatie moeten evalueren, toont de geest een natuurlijke neiging om deze informatie te verwerken via het gevestigde "wegennet" waarover het reeds beschikt. Als het niet lukt om een nieuw feit of nieuwe informatie onder te brengen in een denkproces dat loopt langs een reeds bestaand neurologisch pad of kader, is de kans groot dat ons brein dit beschouwt of afstoot als onecht of "onnatuurlijk".

Dit verklaart waarom eenzelfde feit of eenzelfde informatieboodschap door verschillende personen kan worden geëvalueerd, waargenomen en uiteindelijk kan worden vastgelegd, op een andere manier. Frames vormen zich zeer traag en eens gevormd zijn ze zeer moeilijk te veranderen, soms is eraan wijzigen zelfs zo goed als onmogelijk. Als je na het lezen van deze uitleg nog eens, tijdens het voeren van een gesprek, van je gesprekspartners vindt dat ze erg koppig zijn, bedenk dan dat het proces van hun denken en hun overtuigingen steeds weer zijn versterkt in hun brein.

Oorsprong

Framing werd voor het eerst geïntroduceerd door professor Gregory Bateson, een antropoloog en een universele denker, in Steps to a Ecology of Mind (1972). Hoewel framing sindsdien bestudeerd en ingevoerd is in een reeks van sociale wetenschappen, is framing pas onlangs bij een breder publiek bekend geraakt dankzij professor George Lakoff, een cognitief linguïs