Czym są ramy
Zdajemy sobie sprawę, że ludzie myślą w kontekstach, które są dobrze zdefiniowane oraz które mają jasne role semantyczne, i te konteksty myślowe znane są, jako ramy interpretacyjne. Na przykład, rama szkoły, gdy się ją przywołuje, składa się z podręczników, ławek, tablicy, nauczycieli i uczniów- te elementy to obiekty pełniące własną funkcję semantyczną, która dyktuje oczekiwane od nich zachowania oraz funkcje. Ramy są dobrze znaną koncepcją w naukach społecznych, która związana jest z konstruktywizmem społecznym.

Kiedy nasze umysły korzystają z ram
Nasze umysły mają tendencję do oceniania obiektów, działań oraz faktów, jako rzeczywiste/prawdziwe, gdy odnoszą się do ramy, oraz jako nierzeczywiste/fałszywe, gdy nie nawiązują do niej. Do tego ramy są automatycznie wywoływane za każdym razem, gdy proces komunikacji lub proces postrzegania odnosi się do ramy, któregoś z jej elementów lub ich zachowania. Co ciekawe, nasze umysły korzystają z „dróg neuronowych” i wolą podróżować szerszymi trasami niż po małych i wąskich ulicach. Dzieje się tak, ponieważ w pogoni za wydajnością, umysł wybiera ścieżkę o mniejszej oporności na reakcję chemiczną wyzwalaną wzdłuż ścieżki neurologicznej. A połączenia neuronowe wzmacniają się za każdym razem, gdy potwierdzamy fakt, który już pasuje do ustalonej wcześniej ramy.

Jak ramy wskazują prawdę i fałsz
Ramy są różne dla różnych osób, więc wynik oceny czegoś rzeczywistego/prawdziwego lub nierzeczywistego/fałszywego jest subiektywny. Dzieje się tak, dlatego, że ramy są kształtowane, aby pasowały do konkretnego kontekstu, w jakim dana osoba funkcjonuje. Gdy oceniamy nową informację, umysł demonstruje naturalną tendencję do przetwarzania tej informacji poprzez ustalone „sieci dróg”, które już posiada. W tej próbie sklasyfikowania powstającej nowej rzeczywistości, jako istniejącej ścieżki neurologicznej lub ramy, jeśli nowy fakt nie wpasowuje się w nie, umysł po prostu odrzuca go, jako „nienaturalny”. Tłumaczy to, dlaczego pojedynczy fakt lub informacja mogą być oceniane, postrzegane i ostatecznie rejestrowane w różny sposób i z innym skojarzeniem. Ramy tworzą się bardzo, bardzo wolno i są równie trudne do zmiany- czasami jest to wręcz niemożliwe. Następnym razem, gdy będziesz debatował o czymś z przeciwnikiem, którego ocenisz, jako upartego, zastanów się jak długo jego przekonania były nieustannie wzmacniane, aby jego umysł mógł je uformować.

Geneza
To profesor Gregory Bateson, antropolog i erudyta po raz pierwszy mówił o procesie framingu w dziele „Kroki do Ekologii Umysłu” (1972). Podczas gdy od tego czasu framing i ramy stały się przedmiotem badań oraz są wykorzystywane w wielu naukach społecznych, ramy stały się znane osobom spoza świata nauki dzięki profesorowi George’owi Lakoffowi, językoznawcy kognitywnemu.