Praktyczne rzeczy, dzięki!
Na podstawie badania przygotowaliśmy krótkie i praktyczne podsumowanie zaleceń dla nauczycieli dotyczących zadawanych przez nich prac.
Pozostań na stronie i przeczytaj nasze krótkie podsumowanie.
Jest to praktyczne podsumowanie naszych obserwacji i zaleceń powstałe na bazie badania wśród nauczycieli i uczniów w ramach projektu De Facto 2019. Jest to pewnego rodzaju punkt odniesienia. Aby uzyskać dostęp do raportu i analizy, kliknij lewy baner na górze strony.
Znajdujące się tutaj podsumowania, skondensowana forma porad i zaleceń, powstały na podstawie pełnego dokumentu, w którym znajdują się one w kontekście i poprzedzone są dogłębną analizą.
Rozważając główne powody, dla których uczniowie „nie lubią” zadań…
- Dokonaj oceny wśród swojej grupy uczniów, który z tych czynników związanych z presją czasu jest główny i dominujący: (1) presja samego terminu wykonania zadania lub (2) presja czasu związana z realizacją zadań i działań, które muszą zostać wykonane w grupie, aby zadanie zostało ukończone.
- Na podstawie tej oceny zaproponuj odpowiednie strategie zarządzania czasem i stresem.
- Na poziomie instytucjonalnym, określ konkretne potrzeby i zastosuj odpowiednie środki, w tym szkolenia, aby zmniejszyć przytłaczające poczucie presji czasu i stresu.
- Musimy respektować indywidualne preferencje i nie chcielibyśmy każdego przekształcać w gracza zespołowego- ale nauczyciele skorzystaliby na wiedzy i zrozumieniu, czy istnieją realne powody niechęci lub lęku danej osoby przed pracą w zespole, czy chodzi po prostu o brak umiejętności, ale ogólna chęć do pracy w zespołach istnieje.
- W kategoriach pragmatycznych radzimy nauczycielom przygotować takie formy zadań, które oferują większe możliwości zaangażowania osób, które mają powody do mniej entuzjastycznego podejścia do pracy zespołowej.
- Stosujemy- i radzilibyśmy to samo nauczycielom- podobną logikę, odnosząc się do innego powodu niechęci do zadań, a mianowicie konieczności prezentacji (wystąpień publicznych) przed innymi.
- Sugerujemy, aby nauczyciele rutynowo sprawdzali swoje zadania i korygowali/aktualizowali je, aby dostosować je do oczekiwań w odniesieniu do trzech opcji postrzegania zadań: (1) za dużo pracy w porównaniu do wagi zadania, (2) zbyt akademickie/niepraktyczne oraz (3) mało istotne w odniesieniu do prawdziwego świata.
- Być może nauczyciele mogliby wymyślić i zasugerować metody pracy, które upraszczają i ułatwiają realizację zadania, i związane są z postrzeganą: (1) potrzebą poszukiwania źródeł i (2) zbyt dużą pracą podczas identyfikowania i przeglądania długich list źródeł.
Rozważając wagę, jaką uczniowie przypisują weryfikacji swoich źródeł informacji…
- Nauczyciele mogą przestać przyjmować za pewnik, że ich uczniowie w pełni rozumieją znaczenie sprawdzania swoich źródeł i mogą przedyskutować z nimi ten temat w odpowiednim czasie. Istnieje pewna grupa osób, które nie mają opinii na temat znaczenia weryfikacji źródeł, oraz jeszcze mniejsza grupa, która uważa, że nie ma potrzeby takiej weryfikacji.
- O ile nauczyciele nie zaangażują ich aktywnie, zawsze będą stanowić grupę szczególnie zagrożoną dezinformacją i manipulacją, przy czym uczniowie szkół średnich wydają się szczególnie na to narażeni.
Rozważając stopień, w jakim wykorzystanie źródeł przez uczniów odpowiada oczekiwaniom nauczycieli…
- Sugerujemy, aby szkoły i indywidualni nauczyciele opracowali i wdrożyli prosty system, który wyznacza podstawowy standard, a następnie mierzy działanie według tego wzorca. Jako przykład do naśladowania i właściwego formułowania tego systemu można wykorzystać istniejące sposoby wykrywania plagiatu.
Rozważając, w jaki sposób uczniowie decydują, które źródła wykorzystać do zadania…
- Około 38% pytanych twierdzi, że za każdym razem szuka źródeł wiedzy, co uznajemy za dobrą praktykę, która prowadzi do lepszego zrozumienia informacji, mniejszej stronniczości i lepszej jakości wykorzystywanych informacji (lepsze odniesienie). Ten model powinien być aktywnie promowany przez nauczycieli.
- Możemy uznać za nieco alarmujące i potencjalnie niebezpieczne korzystanie z takich źródeł jak „członkowie rodziny” oraz „inne kręgi społeczne”. Takie źródła mogą (choć nie z reguły) być często dotknięte celowym wprowadzaniem w błąd i dezinformacją i ich rola w kontekście edukacyjnym powinna być monitorowana. Nauczyciele powinni rozważyć interwencję, podczas której dokładnie wyjaśnią i przedyskutują z uczniami sposoby budowania i rozwoju umiejętności analizy informacji.
Rozważając, czy nauczyciele przeszli formalne szkolenie…
- Dobrze byłoby zbadać dokładniej i przyjrzeć się możliwym różnicom w praktykach nauczycieli z formalnym wykształceniem pedagogicznym i nauczycieli bez takiego wykształcenia. Taką analizę można przeprowadzić na poziomie systemowym lub w ramach działania poszczególnych szkół. Mogłoby to ujawnić ważne różnice, które w kulturze promującej modele doskonałości, dostarczają nowych pomysłów i wglądu w różne wymiary zawodu nauczyciela.
Rozważając kryteria oceny formalnej zadań związanych z wyborem, jakością i dokładnością źródeł informacji…
- Uważamy, że nauczyciele mogą unikać takiego oceniania z kilku powodów: braku czasu na prawidłowe przeprowadzanie takich kontroli; brak zrozumienia ich znaczenia; lub brak wiedzy i umiejętności, jak je przeprowadzić. Każdy z tych problemów może zostać zidentyfikowany i rozwiązany przez samych nauczycieli, lub przez odpowiednią strukturę wparcia w ich szkołach lub instytucjach szkoleniowych.
Rozważając, które typy informacji polecić uczniom…
- Dobrze, że widzimy różnorodność typów wykorzystywanych źródeł. Wykazano to, jako czynnik wpływający na większe zaangażowanie i motywację. Dlatego radzimy nauczycielom, aby myśleli o różnych źródłach informacji. Biorąc pod uwagę celowe wprowadzanie w błąd oraz dezinformację, różnorodność tematów pozostawia otwarte drzwi do dyskusji na temat różnych metod wprowadzania w błąd i prób manipulacji stosowanych przez różne typy źródeł.
Rozważając preferowane źródła informacji…
- Nasza rada dla nauczycieli dotyczyłaby sprawdzania preferowanych źródeł informacji w ramach konkretnych grup uczniów, z którymi pracują i upewnienia się, że zadania (a właściwie wszystkie działania edukacyjne) obejmują dużą liczbę źródeł, które uczniowie uważają za angażujące, motywujące i z którymi najlepiej im się pracuje.
- Może to oznaczać, że nauczyciele będą musieli wyjść poza własną strefę komfortu ustalonych praktyk i źródeł, a także mogliby wykorzystać to, jako okazję do obserwowania jak różne źródła informacji wykorzystywane są jako platformy do prób dezinformacji i manipulacji. Takie obserwacje byłyby cenną częścią każdego działania szkoleniowego skierowanego na umiejętność korzystania z informacji (umiejętności korzystania z technologii cyfrowych i tradycyjnych mediów).
Rozważając, jakich metod używają uczniowie do weryfikacji informacji…
- Korzystanie z eksperckich platform internetowych do zadawania pytań, jako metody weryfikacji ma niewykorzystany potencjał. Na podstawie naszej fachowej wiedzy oraz wysokiej jakości infrastruktury eksperckiej stojącej za niektórymi z tych witryn i usług zachęcamy nauczycieli do zgłębiania tej kwestii i omawiania z uczniami, jak najlepiej wykorzystać niezwykły potencjał tamtejszych ekspertów.
Badanie potwierdza, że duża liczba ludzi (w tym uczniów) pracuje z informacjami, porównując nowe fakty i twierdzenia z tymi, które już znają. To szybka i praktyczna metoda, która daje wyniki bez dużego wysiłku. Prawdziwym niebezpieczeństwem jest tutaj to, że jak wiemy z pracy w ramach projektu De Facto dotyczącej ram i framingu, oraz z zasad neuronauki/kognitywistyki, nasz mózg z pewnością odrzuci i uzna za nieważne informacje, które nie są zgodne lub nie potwierdzają naszych wcześniejszych przekonań i wiedzy, lub jeszcze bardziej wzmocnią istniejące przekonania w przeciwnym scenariuszu. Oznacza to, że jeśli mamy już złą wiedzę i otrzymamy prawidłowe i zgodne z rzeczywistością informacje, ta metoda oddali i odrzuci prawdziwe informacje, aby zachować ważność istniejącej ramy. Radzilibyśmy, jak to tylko możliwe, aby nauczyciele pracowali z uczniami i wyjaśniali naturę tych procesów poznawczych oraz niebezpieczeństwo nadmiernej zależności od tej metody weryfikacji. - Nasza robocza hipoteza zakłada, że niektórzy respondenci nie byli w pełni świadomi, czym jest weryfikator faktów (i nie podawaliśmy definicji, ani przykładów w naszym pytaniu), i rozważali ten termin w szerszym, zdroworozsądkowym aspekcie, podobnie jak ma to miejsce w przypadku stron, gdzie mogą się udać i zweryfikować fakt lub stwierdzenie wyszukując i przeglądając znajdujące się tam informacje.
- Naszym zaleceniem dla nauczycieli i wychowawców jest zbadanie tego i przedstawienie danych, które zilustrują fakt, że weryfikatory danych to narzędzia o niezwykłej popularności przekraczającej zwykłe oczekiwania lub że nikt ich nie zna ani nie rozpoznaje. Pozwoli nam to stworzyć znacznie szerszą sieć wsparcia dla edukacji lub dać nauczycielom możliwość przedstawienia i wyjaśnienia natury stron i usług sprawdzających fakty.
Rozważając, czy należy określić minimalną liczbę źródeł, z których mogą korzystać uczniowie podczas wykonywania swoich zadań…
- Ekspertyzy wskazują, że w celu budowania, rozwijania i podtrzymywania umiejętności korzystania z informacji ważne jest, aby nauczyć się korzystać i pracować z różnymi źródłami i typami informacji. Jednym ze sposobów zapewnienia, że ten aspekt zadania nie zostanie przeoczony, jest poinstruowanie uczniów, że muszą oni korzystać z kilku różnych źródeł i typów informacji. Byłby to dobry pierwszy krok i stanowiłoby podstawę do zajęcia się, w odpowiednim czasie, kwestią dezinformacji i celowego wprowadzania w błąd, oraz wielu sposobów jak informacje mogą przemieszczać się z jednego miejsca do drugiego, a nawet z jednego umysłu do innego.
Rozważając, czy należy podać dokładne źródła uczniom do wykorzystania w zadaniach…
- Nauczyciele, którzy sami podają dokładne źródła, mogą być bardzo przydatni i jest to działanie odpowiednie na wcześniejszych etapach edukacji, kiedy uczniowie nie rozwinęli jeszcze wystarczająco umiejętności samodzielnego wyszukiwania, zbierania, oceniania i wykorzystywania źródeł.
- Podejście do tego poprzez utworzenie listy zalecanych, ale nieobowiązkowych źródeł, może być przejawem osobistego stylu nauczania, ale może być również świadomą strategią nauczania, w której uczniowie mają swobodę rozglądania się i samodzielnego dokonywania wyboru, a także wdrażana jest „sieć wsparcia” dla tych, którzy mogą doświadczać trudności przy tego rodzaju działaniach.
- Zamiast pracować z białymi i czarnymi listami, sugerujemy, aby nauczyciele aktywnie zaangażowali się w pogłębianie wiedzy o źródłach wiadomości dla siebie i dla swoich uczniów. Tworzenie czarnych list to najprostszy sposób podejścia do problemu dezinformacji. Jednak, choć jest to szybkie podejście, jest to wadliwy proces właśnie ze względu na stronniczość.
Rozważając, jak łatwe lub trudne jest dla uczniów korzystanie ze źródeł, które polecasz jako nauczyciel…
- Stosunek między odpowiedziami „trudne/łatwe” wynosi 1/1,5 dla dorosłych, niemal 1/1 dla uniwersytetów, 1/2 dla szkolnictwa zawodowego. W przypadku szkół średnich wskaźnik ten wynosi 1/3. Innymi słowy, uczniowie w tej grupie mają do czynienia ze znacznie mniej skomplikowanymi źródłami niż reszta badanych. Nauczyciele mogą zechcieć zbadać i prześledzić, czy zwiększając stopień trudności niektórych źródeł, może to wprowadzić równowagę i stanowić wyzwanie dla bardziej zaawansowanych uczniów. Ta rada może być rozszerzona na wszystkich nauczycieli, jako dobra praktyka- upewnij się, że niektóre z podanych przez ciebie źródeł są odpowiednie dla uczniów o słabszych wynikach, a niektóre będą stanowiły wyzwanie dla tych, którzy są na nie gotowi. Przełoży się to na wyższy poziom zaangażowania i motywacji.
